Dhurata më e mirë për fëmijët quhet KOHË

Dhurata më e mirë për fëmijët quhet Kohë. Nuk shitet në dyqanet e lodrave apo në internet. Nuk mund ta paketosh, por kur e marrin prej teje, sytë e tyre shkëlqejnë nga lumturia.

Nuk mund të shihet, të blihet, të paketohet, sepse koha është brenda nesh, në dispozicionin tonë. Eshtë të kuptosh se asgjë nuk vlen më shumë, se sa shfletimi prej teje, i faqeve të librave të tyre të preferuar.

Vetëm përmes kohës që kalojmë me ta, fëmijët e perceptojnë magjinë e dashurisë.

Magjia nuk ndodh kur i lëmë para televizorit, një tableti ose një telefoni celular.

Kjo nuk është mënyra se si krijohet lidhja më e rëndësishme e jetës sonë.

Një lidhje e fortë dhe e sigurt krijohet me kohë, me edukim, ngrohtësi dhe dashuri.

Vetëm kështu mund të ndërthuret struktura e emocioneve tona në një kohë ndryshimetsh të pafundme, që fëmijët duhet t’i ndajnë me prindërit.

Me këtë rast ju sjellim një histori prekëse, që reflekton rëndësinë e prindërimit.

Nata kish rënë tashmë, por vogëlushi po përpiqej fort që të rrinte zgjuar. Dhe ia vlente: ishte duke pritur babanë.

Sytë e lodhur tashmë po i mbylleshin, kur u hap dera dhe u shfaq i ati, pas një dite të gjatë pune.

Biri: “Babi, a mund të të bëj një pyetje?”

Babai: “Natyrisht, çfarë është?”

Biri: “Babi, sa para fiton për një orë?”

Babai: “Nuk është puna jote. Pse ma bën një pyetje të tillë?”

Djali: “Dua vetëm ta di. Të lutem më trego, sa para fiton për një orë? ”

Babai: “Nëse vërtet do ta dish, fitoj 100 dollarë në një orë”.

Biri: “Oh! (me kokën ulur) Babi, a më jep borxh 50 $?”

 

Babai u zemërua.

Babai: “E vetmja arsye përse po më pyesje, ishte që të të jepja borxh para, që të blije një lodër idiote, apo ndonjë budallallëk tjetër. Tani shko drejt e në dhomën tënde dhe bjer të flesh. Dhe mendo pse po bëhesh kaq egoist. Unë punoj dhe lodhem përditë për këtë sjellë fëmijërore”.

Burri u ul, por ndjehej gjithnjë e më i zemëruar duke menduar për pyetjen e të birit: “Si mundi të më bëjë një pyetje të tillë, vetëm për të më kërkuar para?”

Pas afro një ore, ishte më i qetë dhe nisi të mendojë. Ndoshta kishte vërtetë nevojë për 50 dollarë, që të blejë diçka të rëndësishme, pasi i biri nuk i kërkonte shpesh para.

Kështu, shkoi në dhomën e tij dhe hapi derën.

Babai: “Po fle, bir?”

Biri: “Jo, babi, jam zgjuar”.

Babai: “Po mendoja, ndoshta u tregova i ashpër me ty. Ishte një ditë e gjatë dhe e lodhshme kjo e sotmja. Merri 50 dollarët që më kërkove.”

Vogëlushi u ul mbi shtrat dhe buzëqeshi: “Oh, faleminderit baba!”

Pastaj, nga poshtë jastëkut, nxorri disa kartëmonedha të zhubravitura. Babai, kur pa që i biri kishte para tashmë, nisi të ndjejë sërish zemërimin. Vogëlushi nisi t’i numërojë dalëngadalë.

Babai: “Pse doje më shumë kur kishe tashmë?”

Biri: “Sepse nuk kisha mjaftueshëm, por tani po, i kam. Babi, tani kam 100 $. A mund të blej një orë nga koha jote? Të lutem eja më herët nesër. Dua të ha darkë me ty”.

Nëse fëmijët do të mund të blinin kohën tonë, do ta bënin atë pa hezitim

Edukimi në mënyrën e duhur do të thotë ndarje e momenteve “me një zjarr të ngadalshëm”, duke respektuar ritmet e rritjes së fëmijës. Një nga përgjegjësitë kryesore të prindërve është të ndihmojnë fëmijët të zhvillohen në shoqëri dhe pa stres.

 

Edukimi “me një zjarr të avashtë”, do të thotë të shpjegosh gjërat me qetësi, të të bëjnë pyetje dhe të krijoni një atmosferë të rehatshme për t’u përgjigjur me interes dhe qetësi. Kjo do të thotë ndarje e sekreteve, shqetësimeve, mendimeve dhe emocioneve. Krijimi i lidhjeve të bazuara në këto premisa u ofron fëmijëve oksigjenin psikologjik, për të cilin kanë aq shumë nevojë. Pa stres, pa kërkesa, pa pritshmëri, pa ua varur shumë lëvizjeve mizore të akrepave të një sahati.

Nuk mund të lejojmë që nxitimi t’u vjedhë magjinë e fëmijërisë. Prandaj dhurata më e mirë që mund t’u bëjmë nuk blihet. Dhurata për ta është malli më i çmura që edhe vetë kemi: koha.

Bota.al

Pin It