“Vdekja e Nositit” nga Lasgush Poradeci

Me zjarr ju flas, me zjarr.

Në gjirin tim kam hapur varr…

Që t’i jap shpresë-edhe t’j-a marr…

 

Un’ ik liqerit zemërak

Fatlum dh’ i pastër si zëmbak,

Po zemra ime kullon gjak.

 

Se vijnë-urtuar zogjtë-e mi,

Dh’ u jap ushqim me dashuri-

Një dashuri për llaftari:

 

Pa nis ah! gjirin t’a godas…

Dh’ e hap ah!-gjirin më një ças…,

Dh’ i nginj ah! zogjtë-e vdes me gas!

Ahere – helmohet e buçet

pas mallit t’im liqeri – i shkret,

e rit tallazin posi det.

Ay e tund, ay e shkund,

ay e hap sa me të mund,

gjer mu në gjit, gjer mu në fund.

E shpirtin dyke m’a përcjellë,

më thotë-ah! Shif sesa ‘sht i fellë

ky gjir’ i em që të pat pjellë…

…Me zjarr ju flas, me zjarr.

Pin It