“Vërtet, Ne e krijuam njeriun në formën më të bukur!”  (Surja Tin, 4)

Njerëzit të cilët i referohen domethënies së këtij ajeti, kuptojnë që ata janë trajta më e hijshme dhe më e bukur e këtij krijimi, fizik ose shpirtëror. Ata shijojnë shkallën më të përsosur të krijimit dhe janë të ndërgjegjshëm për dhuratat e pafundme që kanë marrë.