Irani gjatë shekujve 16 – 17 ka pasur kulla të shumta të cilat shërbenin si shtëpi për pëllumbat, të cilat zbuteshin për shkak të jashtëqitjes së tyre e cila më vonë mblidhej nga banorët për rritjen e pjeprit, shalqirit dhe trangullit.
Për t’i mbledhur këto burime, iranianët kanë ndërtuar kulla të larta mbi 18 metra, të cilat mbusheshin me fole të vogla ku strehoni rreth 14.000 pëllumba.