Një ide mbi realitetin e zemrës ose shpirtit mund të arrihet duke mbyllur sytë dhe harruar gjithçka përreth, përveç individualitetit. Kështu mund të arrihet një përjetim i natyrës së pafundme të këtij individualiteti. Sidoqoftë, hetimi i thellë dhe i imtësishëm mbi shpirtin është i ndaluar. Në Kur’an shkruhet: “Nëse të pyesin për shpirtin, thuaj: ‘Shpirti është çështje që i përket vetëm Zotit tim’.”  Kaq është gjithçka dihet mbi të. Që është një esencë e pandashme që i përket botës së urdhërimit hyjnor, dhe që nuk vjen nga përjetësia, por është i krijuar. Dija ekzakte filozofike mbi shpirtin nuk është një domosdoshmëri paraprake për të ecur në rrugën e religjionit, por vjen si rezultat i vetëdisiplinimit dhe qëndrueshmërisë në këtë rrugë, siç thuhet edhe në Kur’an: “Ata që përpiqen në rrugën tonë, ne do t’i udhëzojmë në rrugën e drejtë.”