“Elegjia e pyjeve”…/ Visar Zhiti

Më 2 dhjeotr 1952 lindi  Visar Zhiti, shkrimtari i shquar shqiptar
Elegjia e pyjeve

Është zvogëluar sipërfaqja e pyjeve
dhe është shtuar sipërfaqja e frikës,
është zvogëluar sipërfaqja e pyjeve, 
ka më pak kafshë tani
më pak guxim e vetëtima më pak,
më pak bukuri
dhe hëna është e pambuluar
si një zhvirgjërim i dhunshëm dhe
pastaj i braktisur,
është zvogëluar sipërfaqja e pyjeve
sipërfaqja e poezisë, e psherëtimave,
fjalë gjethesh ka më pak
e thashetheme më shumë.
Është zvogëluar sipërfaqja e pyjeve
lumenjtë s’magjepse , lumenjtë hutohen,
si zebra parqesh zoolog jik e na shohin
lumenjtë
është zvogëluar sipërfaqja e pyjeve
dhe sipërfaqja e turpit,
sa pak turp kemi tani
s’pendohemi për asgjë,
fare pak kohë kemi për t’u penduar.
Janë shtruar rrugët,
reklamat dhe dilemat
magazinat, kinematë e lavditë
është zmadhuar sipërfaqja e qyteteve
dhe sipërfaqja e turpit është zmadhuar
gjithe ato turpe sa s’i nxene gazetat
dhe vijojne ne numrin e ardhshëm
dhe ne abonimin e vitit tjetër të marrëzisë
Eshte zvogëluar sipërfaqja e pyjeve
dhe janë shtuar drejtoritë e pyjeve
sipërfaqja e dashurisë është zvogëluar
dhe zogjtë kanë më pak vend
për dashuritë e tyre
se ata sdinë të bëjnë dashuri zyrave
Eshte zvogëluar sipërfaqja e fytyrave
Një cunak vizaton pemë mureve
në sytë e mi vizaton pemët
bën tatuazhin e pemës
në lëkurën e krahut të tij të hollë
si fundi i shekullit XX
kaq shumë e ngul gjilpërën e nxehtë më bojë
sa pylli gumëzhin në gjak si dhimbje
e maisur plage. 

 

Pin It