Kur profeti a.s shihte veten e tij në pasqyrë lutej kështu:

اَلْحَمْدُ لِلهِ، اَللَّهُمَّ أَنْتَ حَسَّنْتَ خَلْقِي فَحَسِّنْ خُلُقِي وَحَرِّمْ وَجْهِي عَلَى النَّارِ

“Falenderimi i takon Allahut, O Zoti im, Ti ma zbukurove krijimin prandaj më zbukuro moralin tim dhe ndaloje fytyrën time ndaj zjarrit të xhehenemit!”

اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي سَوّٰى خَلْقِي فَعَدَّلَهُ وَصَوَّرَ صُورَةَ خَلْقِي فَأَحْسَنَهَا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَأَحْسَنَ صُورَتِي وَزَانَ مِنِّي مَا شَانَ مِنْ غَيْرِي

“Falenderimi i takon Allahut, I Cili e rregulloi dhe e formësoi shumë bukur krijimin tim,  dhe më bëri mua prej Myslimanëve. Ai i Cili e zbukuron pamjen time duke e bërë të bukur tek unë diçka të shpifur te të tjerët!”[1]

[1] Ahmed İbn-i Hanbel, Musned, 1/403; Bejhâki, Daâuât’ul-Kebir, 2/82.