“Ne nuk e dimë asnjëherë se sa të fortë jemi, derisa detyrohemi ta nxjerrim gjithë fuqinë brenda nesh. Në kohë tragjedish, luftërash, nevojash, njerëzit bëjnë gjëra të mahnitshme. Aftësia njerëzore për mbijetesë është e mahnitshme”.

“Unë i trembem pushtetit të arritur me mungesë ndershmërie. I trembem abuzimeve për pushtet dhe pushtetit për të abuzuar”.

“Unë përpiqem të shoh të përbashkëtat tek njerëzit, jo dallimet mes tyre”.

“Çdokush ka humbje në jetë. Të ndajmë dhimbjen me të tjerët, është shëruese”.

“Femrat kanë qenë përherë guximtare. Ato nuk kanë frikë, kur vjen puna tek mbrojtja e fëmijëve dhe në shekullin e shkuar, ato janë ngritur pa frikë edhe për të drejtat e tyre”.

“Kam udhëtuar në mbarë botën dhe ajo që më mahnit, është se mund të komunikoj me njerëzit. Historia ime është e ndryshme, por nga ana emocionale ne jemi të gjithë njësoj”.

“Biblioteka banohet prej shpirtërave që dalin nga faqet e librave gjatë natës”

“Shkruaj atë që nuk duhet harruar”

“Pranoni fëmijët ashtu si pranojmë pemët – me mirënjohje, sepse janë një bekim – por mos kini pritshmëri apo dëshira. Nuk mund të presësh që pemët të ndryshojnë, ju i doni ashtu si janë”

“Nuk ka vdekje, bijë. Njerëzit vdesin vetëm kur ne i harrojmë”, më shpjegoi shkurt ime më, para se të ikte. “Nëse më kujton, unë do të jem me ty gjithmonë”

“Ne kemi vetëm atë që japim”

“Frika është e pashmangshme, këtë më duhet ta pranoj, por nuk mund ta lejoj që të më paralizojë”

“Nuk mund ta gjesh dikë, që nuk dëshiron të gjehet”

“Ndoshta jemi në këtë botë për të kërkuar dashurinë, për ta gjetur dhe humbur, sërish e sërish. Me çdo dashuri, ne rilindim, dhe me çdo dashuri që merr fund, kemi një plagë të re. Unë jam e mbushur me plagë krenare”