A të ka rastisur ndonjëherë ta takosh ndonjërin nga ata
që e njeh kokrrën e grurit pa e shijuar miellin,
që duke i thelluar rrënjët në Tokë, bëhet mik me Qiellin,
që nuk harron se në farë ruhen njohuritë e gjithë pemës,
që s’i druhet vdekjes së trupit por veç vdekjes së zemrës,
që nuk të jep fjalë e mendime por të ofron mënyra,
që nga buka hallall, dritë i është bërë fytyra
Nëse je frikacak, me një të tillë mund të jetosh por s’do ta takosh
Aty ku nuk guxon të ndizesh, mos prit kurrë të ndriçosh
– Fatmir Muja