Lamtumire Vëndet E Mija

 

Lamtumire vëndet e mija,

Që po m’zhdukeni dalngadalë

Gjëmon Deti ushton duhija

Lkundet varka vale mbi vale.

 

Kah njaj Diell që asht tuj flakrue

Andej fill un tash do t’veta

Lamtumir atdhe i bekue

Lamtumirë për sa të jetë jeta!

 

Neser Nadja kur mbi ne,

Rrezja e diellit ka me ra,

Kush e di sa Ujë e Dhe,

Mue prej teje ka me me më nda?

 

Po ni pvetsha retë minore?

Po në i pvetsha zogjt e detit?

Veç për ty moj tokë arbnore,

Ska me më fol kush ma mue t’shkeretit

 

Kam me shkel në të tjera zalle

Në të tjera brigje e të tjera Dete

Kam me ndije të tjera gjuhë

Në të tjera vënde e të tjera qytete…

 

Vëndin tëm ma skam me pa…

Ka me prit pra motër zeza

Me i pru nanës në shpi ndonjë re,

Po, kushedi, i vllau atëhera,

Ku asht kah kalbet për nan dhe…

 

Para Hyut naltohet lutja,

O ju bjeshkët e shqiptarisë,

Ku ndër ju s’dijmë, çka asht tuta!

Veç në ju asht logu i burrënisë!

 

Lamtumire ju mriza e stane!

Lamtumire ju “shkurre e mreta”!

Lamtumire ju o armt e t’parve

Lamtumire për sa t’jetë jeta.